The days of coffee & conjugation

En dan zijn er opeens alweer twee weken in Costa Rica voorbij, dat gaat snel!
Iedere ochtend hadden we weer les: Spaans 102 nu (ja ja, een niveau omhoog), met een strengere juf die beter Engels spreekt. Centraal stonden werkwoorden en hun verbuigingen: wederkerende werkwoorden, onregelmatige werkwoorden, werkwoorden die verplichtingen aangeven, etc. Al die werkwoorden gingen we vervolgens gebruiken in beschrijvingen van dagelijkse routines en verhaaltjes over hobby’s. Niet heel boeiend, wel heel nuttig.

De middagen waren wederom vrij. Er was tijd voor dansles (salsa en chachacha), (window)shoppen, cake eten, series kijken, een beetje schrijven en natuurlijk braaf studeren.
Donderdagmiddag stond er koffietour op het programma. Samen met drie mensen uit Ohio en Jerry de tourguide reden we door de heuvels rond Heredia naar de Doka Estate (een superoude koffieplantage). We hadden twintig minuten voor de tour begon en die konden we gebruiken om vier verschillende soorten koffie te proeven. Aan het begin van de tour legde onze gids, onder het genot van een kopje ijskoffie met kaneel, uit hoe koffie groeit.

• Fun fact #1: wist je dat het vier jaar duurt voor een koffieplant eindelijk klaar is voor zijn eerste oogst?

Het begon ondertussen keihard te plenzen, dus sloegen we het bekijken van de plantage zelf over (die bekeken we later na de tour op eigen houtje) en gingen naar de fabriek, waar de koffiebonen worden schoongemaakt en gesorteerd, en de branderij, waar de gepelde koffiebonen worden geroosterd en verpakt.

• Fun fact #2: Wist je dat er een gemuteerde koffieboon bestaat, pea berry, die geheel rond is i.p.v. met een platte achterkant, en iets zoeter smaakt dan normale koffiebonen?

Aan het einde van de tour konden we nog meer koffie – en koffielikeuren! – proeven en konden we snoepen van koffiebonen omhuld met chocola. Helemaal hyper van de koffie gingen we weer terug naar Heredia.

Vrijdag was de laatste schooldag voor velen: veel studenten gaan dit weekend alweer naar huis, naar hun vrijwilligersproject of naar Sámara. 's Ochtends hadden we een examen (60 v.d. 60 punten natuurlijk) en keken daarna een Spaanstalige film die verdacht veel leek op een Costa Ricaanse versie van Mr. Bean. ’s Avonds gingen we met een paar studenten – slechts één Amerikaan, twee Canadezen, een Duitser en ik – naar een cafeetje vlakbij de universiteit van Heredia voor wat afscheidsdrankjes. Het was interessant soort ’60 rock-‘n-roll café vol posters van de Rolling Stones en John Lennon, parasols met kerstlampjes, bezoekers met cowboyhoeden en gevlochten baarden, en schermen met videoclips van Led Zeppelin, Pink Floyd en Gwen Stefani incl. Spaanse ondertiteling.

Zaterdag was mijn eerste en enige gehele vrije dag in Heredia. Ik was al vroeg op om Melia uit te zwaaien die nu al naar Sámara gaat (ik ga morgen) en spendeerde de ochtend met het slenteren door Heredia en het maken van foto’s van de vele witte kerken. Koffie met cake in een Parijse koffiezaak, geluncht met twee van de laatst overgebleven studenten, ingepakt, wat geschreven en wat gelezen.
Morgen: de hele dag in de bus op weg naar Sámara. Daarna: 6 weken strand!