The days of five cities

26 januari 2017 - Amsterdam, Nederland

De eerste stad was Phnom Penh. We vetrokken vroeg vanaf het eiland en gingen via boot en bus naar de hoofdstad van Cambodja, waar we rond het middaguur aankwamen. Voor we gingen lunchen bezochten we eerst één van de meest bekende "attracties" van Cambodja: de Killing Fields. In de jaren ’70 van de vorige eeuw werd Cambodja geregeerd door de zwaar communistische Pol Pot en zijn Rode Khmer regiem (Khmer Rouge). Het regiem was zo idealistisch en paranoïde dat ze iedereen die niet aan hun ideale plaatje van de communistische staatsburger voldeed (i.e. hoogopgeleid was, een bril droeg, een andere kleur haar had, etc.) arresteerden en ombrachten, het liefst met de hele familie erbij. Ze beschuldigden de arrestanten van spionage en hoogverraad, martelden ze in gevangenissen en brachten ze naar de Killing Fields, een plek waar ze de arrestanten ombrachten met ‘werktuigen’ (e.g. bamboestokken, bijlen, messen – kogels waren te duur) en vervolgens in massagraven dumpten.
Er zijn meerdere Killing Fields in Cambodja, maar die in het stadje Choeung Ek (vlakbij Phnom Penh) is de bekendste, onder andere vanwege het monument gevuld met schedels van de gevonden slachtoffers. Het gebied leek op een onschuldig veld met wat heuvels, bomen en struiken, maar dankzij de audioguide kreeg de onschuldig plek een misselijkmakende bijsmaak. Vooral de bomen hadden nare verhalen, zoals een boom waar baby’s tegen werden doodgeslagen en een boom waaraan luidsprekers werden gehangen met muziek die zo hard stond dat de buren van de Killing Fields het geschreeuw van de slachtoffers niet konden horen.
Na de Killing Fields bezochten we de S21-Prison, één van de gevangenissen waar de arrestanten werden gemarteld voor ze werden omgebracht. De gevangenis was eerst een school, maar de Rode Khmer geloofde niet in educatie en diploma’s dus schaften ze alle scholen af. In de gevangenis hingen foto’s van vrijwel alle gevangenen bij binnenkomst en na marteling, schilderijen die afbeelden hoe de martelingen te werk gingen en verhalen van overlevenden van het regiem.
Pas toen besefte ik eigenlijk dat iedereen in Cambodja die ouder is dan veertig herinneringen heeft aan dit regiem en zeer waarschijnlijk iemand verloren heeft en/of zelf geleden heeft. Het was een bittere middag, maar erg goed om een beter beeld te krijgen van de oorlogsmisdaden en genocide van nog maar zo kort geleden.

De tweede stad was Siem Reap. In Phnom Penh is – naast bovenstaande bezienswaardigheden – niet veel te doen, dus namen we de dag na aankomst alweer de bus naar Siem Reap. De rest van de groep ging echter naar Vietnam, dus waren het alleen ik en de gids in de bus naar Siem Reap. De bus kwam al best vroeg aan, waardoor ik nog tijd had voor een laatste massage, pizza en souvenirjacht (en series kijken in bed).

De derde stad was Bangkok. De dag na Siem Reap zaten ik en de gids alweer vroeg in de bus die ons naar Poipet bracht, de grensplaat van Cambodja en Thailand. De grens was druk en ondoorzichtig, dus ik was blij dat mijn gids wist waar ik heen moest. Na de grens moesten we een uur in de bus wachten op nog één inzittende, waardoor we relatief laat in Bangkok aankwamen (17:00). Mijn tas was zwaar, dus ik besloot om eerst maar naar het vliegveld te gaan en vanaf daar te kijken of ik weer terug de stad in wilde (dat antwoord werd “nee”). Mijn vlucht was pas om 2:00 ’s nachts, dus ik spendeerde de rest van de avond (het duurde al twee uur voor ik eindelijk op het vliegveld was) met eten en internet.

De vierde stad was Dubai. Naja, niet dat ik daar ook maar iets van gezien heb, maar het klinkt stoer om het te zeggen. De vlucht naar Dubai was zes-en-een-half uur en ik had twee uur overstaptijd, maar de vlucht was iets te laat en de bus naar de nieuwe gate duurde een half uur, waardoor het allemaal een beetje gehaast was. Mijn volgende vlucht was zeven-en-een-half uur. Gelukkig waren er genoeg films...

De vijfde stad was Amsterdam, het beginpunt en het eindpunt van de reis. Home sweet home. Maar jullie kennen me inmiddels, een volgend avontuur is nooit ver weg ;)

1 Reactie

  1. Ina:
    26 januari 2017
    Welkom thuis lieverd! Het was een feest om mee te reizen, maar ik ben blij dat je nu weer (even) dichtbij bent.