The days tranquilos

Ik heb in mijn vorige blog niet eens iets verteld over de dieren in Sámara, en dat kan natuurlijk niet. Als eerste zijn er de honden, van wie niemand weet van wie ze zijn. Sommige hebben een halsband en/of bevinden zich altijd in hetzelfde gebied, maar er is nooit een aanwijsbaar baasje ("Ja dat is mijn hond" en even later is de man weg maar loopt de hond nog rond). Ze zijn wel heel vriendelijk: lopen gezellig met je mee over het strand of zeggen je gedag op je weg naar school, zonder te rennen of te blaffen. Ze zijn zelfs in de bar: gewoon, slapend op de grond.
Naast de honden zijn er de zwarte gieren, die werkelijk overal rondstruinen als een soort kippen, de schattige gevlekte boomeekhoorn, en leguanen in alle soorten en maten. En natuurlijk de rotinsecten die verplicht zijn in een tropisch land: muggen, vliegen en het allerergst zijn de mieren, die – ongeacht of ze klein en zwart of dik en rood zijn – gemeen bijten.
Ja, het is een waar dierenparadijs hier in Costa Rica.

Afgelopen week was lekker tranquilo, zoals men dat gewend is van Sámara.
Mijn nieuwe juf was de beste van alle vier die ik heb gehad: focus op conversatie, maar ook aandacht voor grammatica en schrijfopdracht, lekker georganiseerd en veel spelletjes. Ze sprak dan wel geen Engels, maar deed toch haar best om je te helpen als je een woord niet begreep.
De lessen waren afwisselend in de ochtend en de middag en in het andere dagdeel was er tijd voor yoga, wandelen en zwemmen, lezen en schrijven, natuurlijk studeren, salsales en één keer een uitputtende les zumba. Op woensdag had ik zelfs een massage ingepland voor nog een extra touch ontspanning. Het gewone strandleven, laat ik maar zeggen. Gelukkig werkt het weer deze keer wel mee: meer zon, wat wolkjes en minder regen.

Donderdagochtend gingen ik en mijn nieuwe beste vriendin Marleen (een Zwitsers-Belgisch meisje dat vloeiend Duits, Frans, Vlaams en Engels spreekt) naar Playa Carrillo, een strand niet ver van Sámara vandaag. We namen de lokale bus voor een dollar die ons vijf minuten later afzette aan de rand van een strand waar volstrekt niets en niemand was. Alleen de weg langs het strand, achter de palmbomen, en de contouren van een resort in de verte verraden dat er mensen zouden kunnen zijn, maar we waren verder de enige. Het strand zelf was superschoon: geen afval of voetstappen en zelfs geen stenen, schelpen of zeewier.
We liepen een uurtje over het strand en zwommen daarna een uurtje in de enorme golven (serieus wel twee meter hoog). Daarna wilden we de bus terug nemen naar Sámara: we hadden de bus voorbij zien rijden en wisten dat hij aan het einde om zou keren en binnen tien minuten weer over de weg langs het strand zou rijden. Er was geen bushalte, dus stonden we te wachten bij een verkeersdrempel waar de bus sowieso af zou moeten remmen. Vanaf daar hadden we uitzicht op een drietal mannen aan de overkant van de weg, die in een palmboom aan het klimmen waren om kokosnoten te verzamelen: een zeer interessante (of niet te zeggen gevaarlijke) bezigheid. Toen hun pick-up truck gevuld was met kokosnoten en onze bus nog steeds niet gekomen was, vroegen ze of we ook naar Sámara moesten en of we mee wilden rijden. Samen met twee van de plukkers nestelden we ons in de laadbak van de truck tussen alle kokosnoten, over de bochtige wegen terug naar Sámara. Weer een nieuw avontuur.

Vrijdag was mijn laatste schooldag. Een examen en een diploma-uitreiking (niveau A2, ja ja) met een minuscule speech en vervolgens lekker naar het strand. Al mijn vrienden gingen na de lunch al weg vanwege een weekendtrip (ik kon niet mee want ik ga zondag naar mijn project), maar gelukkig werd ik al snel geadopteerd door wat andere studenten waar geen enkele Zwitser tussen zat (en dat is echt opmerkelijk aangezien 80% van de studenten Zwitser is). Met deze nieuwe vrienden zaten we vast in een bar tijdens een fikse namiddagse onweersbui en gingen we na het eten nog wat cocktails drinken als een goede afsluiter voor de twee weken in Sámara.

En vandaag de laatste lekkere rustige dag: uitslapen (tot 8:30, dat is echt uitslapen hier), beetje schrijven, beetje bloggen, beetje zwemmen, beetje eten. 
Tranquilo, tranquilo.