The days in the City of Lights (Hong Kong)

Na een veel te lange vlucht tussen een nogal aparte Chinese man (die om de zoveel tijd vreemde kreten uit slaakte) en een Israëlisch stel en na een innig wederzien met mijn lieve moeder Ina op de airport van Hong Kong, kwam ik eindelijk rond 23:00 lokale tijd in het hotel aan. Jaja, een hotel – geen hostels meer voor de aankomende paar dagen.
Redelijk op tijd naar bed, na wat aparte Chinese koekjes en jasmijnthee, want de volgende dag was een volgeplande dag vol verschillende sferen van Hong Kong.

Het begon met ontbijt in het hotel. Daarna de straat op en op zoek naar het gebouw waar we de treinkaartjes moesten ophalen voor de trein naar Beijing voor donderdag. Het gebouw vinden viel nog wel mee in het drukke, chaotische, oneindige Chinatown. Maar om vervolgens de juiste afdeling te vinden in het soortement winkelcentrum was een heel ander verhaal. Via een omweg vonden we uiteindelijk de juiste lift naar het travelcentre, waar het ophalen van de kaartjes een fluitje van een cent was.
Met de kaartjes op zak gingen we naar de boulevard met een prachtig uitzicht op Hong Kong Island: het Manhattan van Hong Kong met de gigantische skyline aan de overkant van het water. Langs de ‘sterrenboulevard’ gelopen (waar allerlei bekende filmsterren uit Hong Kong hun handafdrukken op de grond hadden laten zetten) en koffie gedronken met uitzicht. Daarna met de ferry naar de overkant gegaan en de langste roltrap van de wereld (bekend uit ‘Wie is de Mol’) genomen tot hoog in de stad.
De langste roltrap van de wereld is niet echt één lange roltrap. Aangezien het bestraatte gedeelte van Hong Kong Island tegen de grote beboste heuvels aanligt, is het een vrij steile stad. De roltrap brengt mensen stukje bij beetje van straat naar straat en bespaart hen de moeite om die stukken zelf te klimmen – en het is ook nog een leuke gratis toeristenattractie. Om de zoveel meter dus heb je de mogelijkheid om van de roltrap af te gaan en de straat op te gaan, maar wij gingen helemaal door tot aan het einde. Vanaf daar zochten we de ingang van de Peak Tower: een soorttreintje dat naar ‘The Peak’ gaat op de top van de hoogste heuvel van Hong Kong Island en van waar je dus een goed uitzicht hebt over Hong Kong (voor zover je beeld niet belemmerd wordt door de mist – en dat is eigenlijk altijd).
Wij waren niet de enige met het plan naar de Peak te gaan, dus propten we ons met een hele horde Chinezen (want dat zijn blijkbaar de voornaamste toeristen in China, hoe ironisch) en een stel Europeanen in het treintje.
En Hong Kong zou geen Britse invloeden hebben gehad als ze van de Peak geen compleet centrum hadden gemaakt vol restaurantjes, koffiebarretjes, kledingwinkels en souvenirshops. Dat resulteerde natuurlijk in een heerlijke lunch met sushi en uitzicht over Hong Kong.
Na een bezoekje aan het Skydeck met een panorama uitzicht liepen we het hele eind weer naar beneden en via het (gratis) park annex dierentuin met een kiosk met ijsje liepen we naar de tramhalte voor een ritje met de tram.
De tram in Hong Kong is eigenlijk de perfecte manier om op een goedkope manier de stad te zien. Een kaartje kost $2,30 (ofwel €0,20) en dan kan je voor zolang je wil in de dubbeldekkertram zitten en met open ramen genieten van de stad die een soort chaotisch New York met Chinese tekens is.
Na deze goedkope tour namen we de ondergrondse, supersnelle metro terug naar het vasteland (Kowloon) en liepen we weer naar de kade, voor de wereldberoemde ‘Symphony of Light’: een lichtshow waarbij gebruik wordt gemaakt van lasers, spotlights en de neonlichten op de hoge en grote gebouwen, aan beide kanten van het water. Een groot spektakel van tien minuten dat elke dag om 20:00 plaatsvindt – en wij waren niet de enige die op het idee waren gekomen ernaar te gaan kijken.
Na de lichtshow door met de metro naar de befaamde nachtmarkt, wat eigenlijk nog het meest op een nauwe Waterlooppleinmarkt leek: een voetpad van een halve meter breedte tussen kleine stalletjes vol brillenkokers en tasjes met Chinese motiefjes, pantoffels, jaden kettinkjes en armbandjes, de bekende eeuwig zwaaiende gouden poesjes en een hoop lelijke petten. We kochten pantoffels en een brillenkoker en moesten toen natuurlijk aan het principe van afdingen geloven. Maar dat was eigenlijk heel makkelijk, want zodra je dreigt weg te gaan (al is het maar in het kader van ‘even over na denken’) laten ze het je meteen hebben voor de prijs die jij had aangegeven. Zo wisten wij met onze nieuw verkregen skills de prijs van $80 terug te dringen naar $30.
Daarna nog wat gegeten in een sjofel eettentje vol niet bij elkaar passende plastic stoelen, een kok zonder shirt en een vette kakkerlak die ons de weg terugwees naar de markt (maar was wel lekker overigens).

De volgende dag was het tijd voor een totaal ander avontuur in Hong Kong: Disneyland! Maar waarom zou je naar Disneyland gaan als je in zo’n bijzondere wereldstad bent als Hong Kong? Nou, om iets te doen wat totaal niet toeristisch is – want geloof het of niet, want in het (voornamelijk Engelstalige) Disneyland Hong Kong bevinden zich alleen maar Chinezen! En een paar verdwaalde Westerlingen, Filippino’s en Japanners, maar die zijn ver in de minderheid.
11u lang sjokten we door het park en ondergingen ‘spannende’ attracties als een 3D-show, slinky dogg spin, fata morgana extreme, een ‘cruise’ door de jungle van Tarzan, het festival van de Lion King (een soort medley van Lion King liedjes), de voorstelling ‘The Golden Mickeys’ (een Chinees gesproken voorstelling met Engelse medleys van allerlei Disneyfilms) en natuurlijk ‘It’s a small world’ en onze favoriet ‘Buzz Lightyear Astro Blasters’ (waarbij je in een rijdend karretje in een wereld vol blacklight met een laser op targets moet schieten). En natuurlijk op de foto met een handjevol Disneyfiguren, kopje Jasmijnthee met kaneelcheesecake, genieten van de mooi versierde wagens en dansers tijdens de paradeoptocht en onze ogen uitkijken naar de honderden Chinezen die het park rondstruinden.
We sloten de dag af met een speciaal ‘Fireworks Dinner’ waarbij we een Chinees driegangendiner kregen, op de foto mochten met Mickey Mouse (May-kee) in een Chinees kostuum en VIP-plaatsen genoten voor het spectaculaire vuurwerk waarmee een dag in Disneyland werd afgesloten. Want ja, een vuurwerkshow geven, dat kunnen de Chinezen wel. Prachtige knallen en vuurpluimen met een medley van Disneyliedjes en een projectie van Disneyfilmpjes op de achtergrond, tegen het sneeuwwitte Sleeping Beauty Castle aan. En zelfs de Chinezen zelf (die matig applaudisseerden tijdens het spectaculaire Festival of the Lion King) riepen verrukt ‘ohs’ en ‘ahs’ uit tijdens het kleurrijke bombardement.
Hoewel het park om 20:00 dichtging, begon het vuurwerk pas om 20:00 en daarna keerden we nog (gezamenlijk met een grote groep Chinezen) terug naar het restaurant, omdat we nog niet helemaal klaar waren met eten. Resultaat daarvan was dat we met nog steeds een grote groep rond 21:00 pas terugliepen naar de speciale metro met Mickeyraampjes en Mickeyhandgrepen die ons terugbracht naar de stad.

Onze derde en laatste dag in Hong Kong vulden we met inpakken, uitchecken en met de metro een paar marktjes afgaan. Zoals een typische Chinese groente- en fruitmarkt met de meest interessante soorten koopwaar (zoals stekelige ananassen, voorgepelde eieren, leggings voor $20/€1,90, gedroogde kleine visjes en rietsuikerstengels) waarbij wij samen met twee anderen de enige blanken waren. Na Starbuckskoffie wees een vriendelijke Chinees ons de weg naar de Ladiesmarket, die eigenlijk nog niet open was, maar waar we tussen het uitpakken van de kraampjes nog genoeg koopwaar konden bekijken, zoals armbandjes, jurken, T-shirts en een hoop ander spul voor ladies.
Daarna terug naar het hotel, rugzak op en rolkoffer in de hand en met de metro naar het grote station. Daar geluncht en ons vervolgens in de kleine coupé annex miniwoonkamer met een stapelbed (waarvan het onderste bed tevens de bank was), een kleine fauteuil en een kamertje met wc en wastafel genesteld. Alles prachtig gedecoreerd met tuttige kanten kleedjes en een allerschattigst vaasje met lelijke nepbloemen.
We waren zo moe van twee drukke dagen en een wederom drukke ochtend dat we snel dineerden met broodjes en sardientjes van de 7Eleven en vrijwel meteen daarna in bed klommen voor een lekkere lange nachtrust. Want het zou nog wel even duren voor we in Beijing aan zouden komen.