The days on Nepali flat

Onze week in het Annapurna gebergte begon met een lange busrit van acht uur van Kathmandu naar Pokhara. Pokhara is een minder drukke en meer toeristich ingerichte stad aan de rand van de Himalaya, naast een mooi meer en met veel Westerse restaurantjes en winkeltjes. We begonnen ons avontuur met gin-tonics en popcorn bij een restaurantje aan het meer. We waren met z’n zessen: ik en Lobke, twee andere Nederlandse meisjes, een Zweeds meisje en een Duitse jongen.

Deze week stond een vijfdaagse hike door de Himalaya (de Ghorepani Poon Hill trekking) op het programma. Elke dag liepen we vijf tot acht uur door kleine dorpjes, jungles met apen, kale rijstvelden, langs beekjes en over heuvelruggen met uitzicht op de bergen. We hadden lunch in guesthouses in de dorpjes waar het menu altijd hetzelfde was (macaroni, momo’s, loempia's en de Nepalese favoriet dal bhat). ’s Avonds aten en sliepen we ook in guesthouses, waar de kamers koud en de douches warm waren. Meestal kwamen we daar tussen vier en vijf uur ’s middags aan en we spendeerden de avond met het drinken van liters thee en spelen van kaartspelletjes, en gingen we keurig om negen uur naar bed. ’s Ochtends hadden we steevast een pannenkoek met banaan als ontbijt en vertrokken dan weer om 9:00.

De eerste dag reden we met de gids naar de beginplaats van de trekking, Nayapul. Het eerste deel van de wandeling viel mee, maar na de lunch moesten we een stenen trap met 3500 ongelijke treden beklimmen (dat was 450 meter stijgen). De tweede dag liepen we voornamelijk dor de jungle. Plaspauzes werden gehouden in typische Nepalese toiletten (een houten hokje met een gat in de grot en een emmer voor gebruikt toiletpapier). Eén van de wc's zat op de slot en de bijbehorende dame was de sleutel kwijt, maar dat loste ze Nepali style op door de deur open te breken met een hamer. We kwamen aan in een guesthouse aan de voet van Poon Hill, waar we vanuit onze kamer een prachtig uitzicht zouden kunnen hebben op de bergen – maar het was bewolkt.

We stonden de derde dag om 4:45 op om Poon Hill te beklimmen voor de zonsopgang (een klim van 300 meter op de vroege ochtend). Het was onbewolkt, maar zodra het lichter werd verschenen ook de wolken. Bovenop Poon Hill (3210 meter hoogte) kwamen en gingen de wolken, waardoor we soms een spectaculair uitzicht hadden op de Annapurna Range (hoogste berg Dhaulagiri van 8,2 km hoogte) en soms alles door de wolken verpest werd. Toen we naar beneden gingen werd het uitzicht steeds beter en beneden tijdens het ontbijt hadden we dan eindelijk dat prachtige uitzicht op de Machapuchare (‘Fishtail’). Na het ontbijt begonnen we aan een lange dag: eerst een andere heuvel op van 300meter, daarna door een dennenbos en tot slot door de jungle met riviertjes. De wandeling was zogenaamd Nepali flat: af en toe een paar meter omhoog klimmen en af en toe een paar meter omlaag op ongelijke stenen trappen. Ze houden sowieso heel erg van trappen met ongelijke treden hier in Nepal. We eindigden de dag in het dorp Ghorepani, met prachtig uitzicht op de bewolkte bergen (de volgende dag tijdens het ontbijt was het beter).

De vierde dag daalden we eerst af naar een rivier en klommen we vervolgens weer de heuvel op tot de lunch. We liepen langs een weg met uitzicht op de rijstvelden en een laatste stuk door de jungle. De vijfde en laatste dag was een korte wandeling door de rijstvelden en dorpjes en kwamen we na twee uur bij het einde van de wandeling. We namen de jeep naar Pokhara en spendeerden de middag met douchen, een complementaire massage (die nogal veel pijn deed vanwege de spierpijn), koffie, cake en het kopen van een nieuw boek. ’s Avonds gingen we naar drie restaurantjes voor eten, toetje en cocktails.

Vrijdag en zaterdag hadden we nog in Pokhara. De dagen verliepen rustig met kopjes koffie, chocoladetaartjes, veel lezen en veel shoppen. Vrijdagavond gingen we naar de Movie Garden, een heerlijk hipsteralternatief: een groot scherm in een tuin, waarbij iedereen op stoelen en dekentjes op de heuvel zat met een bar erachter. We keken Everest, een film van vorig jaar over mensen die de Mt Everest beklimmen en vrijwel allemaal dood gaan (wel prettig om deze ná de trekking te kijken).
Zaterdagochtend wilden we cultureel doen en gingen we naar een grot en waterval. Het was een typisch Nepalees tijdverdrijf: de grot was nauw en vochtig, het stonk en mensen spogen overal (want Nepal). De grot was voor de helft gesloten vanwege onderhoud dus binnen tien minuten stonden we alweer boven (de ingang van de grot was trouwens wel mooi). We liepen naar de overkant van de straat naar de waterval, die zich in een park bevond met een wensput en grote schoolklassen. De waterval was mooi maar er stond een enorm hek omheen met dikke spijlen, waardoor het lastig was om foto’s te maken. Ach, voor €3 de man (inclusief taxi) was het best een aardig uitje. En toen op zondag weer terug.