The days of getting started

Reizen is verslavend. Ik was nog niet eens een paar maanden terug van mijn kleine wereldreis toen de plannen alweer opdoken voor een volgende reis. En in december werden die plannen daadwerkelijk werkelijkheid met nieuwe vliegtickets en een vrijwilligerswerkproject: een horse conservation project in de wildernis van Zuid-Afrika.

Lonely Planet gekocht, paardrijdspullen ingeslagen, prikken gehaald en rugzak ingepakt – en daar stond ik weer op het vliegveld: een klein meisje met een veels te grote rugzak. Na een (iets minder emotioneel) afscheid door de douane heen, geld halen en naar de gate. Eerste vlucht naar Frankfurt (1.5u) en daar de overstap naar Johannesburg (10u). Aangezien er geen tijdsverschil is tussen Amsterdam en Johannesburg was de vlucht ook een echte nachtvlucht en was er tijd voor een filmpje en een slaapje voor we in de ochtend aankwamen in Zuid-Afrika. Douane, bagageband en keurig opgehaald door het busje van Awesome Travel. De eerste stop van dit nieuwe avontuur was een kleine introductie van drie dagen in Johannesburg:

De eerste dag (aankomstdag) waren we vrij. Gedurende de hele dag kwamen er nieuwe vrijwilligers binnen, voor allerlei andere projecten, met wie we als één groep de introductie zouden doen. Iedereen was kapot, dus gingen we alleen even naar het nabije winkelcentrum om eten en adapters te kopen om vervolgens de middag in de vullen met slapen en kaarten. In het huisje waar we sliepen, sliepen ook nog vijf andere vrijwilligers die een project hadden in de stad (waardoor ze hier al bijna twee weken waren). In totaal zijn we hier met zeventien vrijwilligers, waarvan één Duitser, één Franse en de rest Noren en Nederlanders/Vlamingen. Na een heerlijke maaltijd en nog een paar potjes kaarten gingen we met z’n allen om 22:00 naar bed.

De ochtend van de tweede dag werd besteed aan een praktische introductie (uitwisselen alarmnummers, informatie over terugvlucht) en een bezoekje aan het winkelcentrum voor een simkaart. Na de lunch gingen we met het busje Johannesburg in. Eerst beklommen we de Orlando Towers (bekend van Wie is de mol) met een gammel liftje, alleen voor het panorama-uitzicht want de bungeejump was helaas gesloten. Daarna reden we door Soweto (wijk) voor een bezoekje aan het eerst huis van Nelson Mandela, een memorial van een uit de hand gelopen studentenopstand (Soweto uprising, juni 1976) en een paar kraampje met de nodige Zuid-Afrikaanse kitsch. Vanuit de bus konden we de sloppenwijken goed van dichtbij bekijken. Toen we rond een uur of 17:00 terugkwamen kregen we eerst nog een djembeles voor we gingen eten. Na het eten was het een rustige avond met wat gekletst, gecomputer en gekleur (ik was niet de enige die een kleurboek voor volwassenen had meegenomen).

De derde en laatste dag in Johannesburg gingen we naar Pretoria. Eerst naar de Union Buildings (presidentieel paleis en een standbeeld van Nelson Mandela) en daarna naar een fort (tevens uitzichtpunt) en het Voortrekker Monument (tevens uitzichtpunt). Na een absoluut niet-vegetarisch lunch in een onverlicht restaurant (‘would you like the burger, the steak or the T-bone?’) gingen we weer terug naar Johannesburg. Eerst even naar het winkelcentrum voor boodschappen en koffie, daarna terug naar het huis voor een rustige namiddag en avond: een ontspannende massage, spelen met de drie schattige labradors in de tuin, foto’s bekijken en tas inpakken. En maar proberen op tijd naar bed te gaan, aangezien ik morgen om 7:00 in de bus moet zitten voor het nieuwe avontuur… Van de vrijwilligers hier doet niemand mijn project: de meesten gaan naar het leeuwenreservaat in de buurt van Pretoria en drie anderen doen een ander project. So I'm all alone again.