The days in colour

Ik heb een nieuwe hobby ontdekt: wandelen. De studentenwoningen worden van de universiteitscampus gescheiden door een park met een beekje, genaamd Gardiner’s Creek. Het park is niet breed, maar wel lang, en loopt door meerdere suburbs heen. Omdat ik de afgelopen twee weken niet zoveel zin had om elke keer een uur te reizen naar het CBD, maar wél iets actiefs wilde doen, besloot ik om het park te gaan verkennen. De ene keer de ene kant op en weer terug, de andere keer de andere kant op en weer terug, of met de tram een eindje verder en teruglopen. Met prachtig uitzicht op verlaten industrieterreinen, met gras begroeide basketbalveldjes, onverzorgde achtertuinen van krakkemikkige huizen, ongebruikte treinrails, uitgestorven golfterreinen en zwetende hardlopers. Of ik ging gewoon weer naar de stad voor koffie en huiswerk. Of ik bleef in bed series kijken.

Twee donderdagen geleden hadden ik en mijn huisgenoten ons laatste unit dinner, dat voornamelijk bestond uit worstenbroodjes, kipnuggets en wijn. Daarna gingen we naar The Pal, een club/bar niet ver van de uni, waar veel andere studenten ook waren (het was immer Justin Bieber Night, en dat wil natuurlijk niemand missen).
De vrijdag daarna gingen Tabea, Anne en ik ’s avonds uit eten bij een hip restaurant met lekkere vegaburgers en fabuleuze milkshakes (deze keer had ik de nutella-fudge, incl. een stuk fudgebrownie verstopt in de slagroom). Aansluitend gingen we naar een rooftopbar in het CBD, waar we vrienden werden met een Amerikaan en zijn Australische vriend.

Zaterdag was het even een dagje lente. Na een rustige ochtend gingen we rond de lunch met de trein naar Brighton Beach, een strand in een zuidelijke suburb van Melbourne, bekend vanwege zijn felgekleurde strandhuisjes in allerlei pastel- en primaire kleuren, en een huisje beschilderd als de Australische vlag, waar de (Aziatische) toeristen natuurlijk voor in de rij stonden. Na het strand gingen Tabea en ik naar een cafeetje voor een colorful latte, oftewel, een koffie verkeerd met gekleurde melk. Een waar kunstwerk, maar helaas kreeg de koffie een viezige grijze kleur wanneer de kleuren met elkaar gemengd werden (smaak was hetzelfde hoor).

Zondag was het weer regenachtig en koud, dus vulde ik de dag voornamelijk met huiswerk, series en een wandeling tijdens droogte. ’s Avonds gingen Anne en ik naar een rooftopbar (je zou je langzamerhand gaan afvragen of ze ook andere bars hebben in Melbourne), waar we goede gesprekken hadden met andere internationale studenten en peer advisors (i.e. Australiërs die zelf op exchange zijn geweest en ons een beetje wegwijs maken). Een leuke bar met knipperende kerstlampjes en gratis friet en kippenvleugels. We kregen een lift terug van één van de peer advisors.

Afgelopen week werd voornamelijk gevuld met les en huiswerk, met een enkel tripje naar een koffiebar en winkelcentrum. Vrijdag maakte ik weer eens een goede wandeling en gingen we ’s avonds naar een Thais restaurant en een cocktailbar. De mensen van de bar nodigden ons uit om in “de geheime bar” plaats te nemen. Wat vrij sinister klinkt, bleek ontzettend gaaf te zijn: een bar achter de bar (geen rooftopbar voor de verandering), met kaarsen, sprookjesachtige plafonverlichting en scheidingswanden van nepstruik tussen de tafels.

Zaterdag gingen Tine en ik naar de stad voor de botanische tuinen en genoten van een lunch van burgers en donuts. Ons diner van nachos was daar niet lang na, omdat we al vroeg in de haven moesten zijn voor het vertrek van de Farewell Cruise (een feest op een boot om het semester samen met de andere internationals af te sluiten). De boot zelf was al een feest: een benedenverdieping om te dansen, een bovenverdieping om te kletsen, goedkoop bier en wijn, en gratis pizza. Wat wil je nog meer? Het was de perfecte gelegenheid om weer eens bij te kletsen met de andere internationals die ik in Lorne had ontmoet, maar tijdens het semester nauwelijks heb gezien. Het thema van de avond was The Eighties, waardoor (bijna) iedereen zich had uitgedost in felle kleuren en strakke leggings.
De boot meerde rond elf uur weer aan en dat was natuurlijk veels te vroeg om al naar huis te gaan. Dus snel met z’n allen in de gratis partybus die ons naar een club in het zuiden van Melbourne bracht, waar we tot diep in de nacht dansten (gelukkig rijden de trams de hele nacht in het weekend..)

Zondag deden we niet zoveel, behalve onze restjes nachos eten als lunch en boodschappen doen. Ook de afgelopen dagen waren niet heel bijzonder, behalve dan dat ik nu officieel mijn laatste hoorcolleges en werkgroepen op Deakin heb gehad (wat, nu al? ja nu al). Maar m’n examens zijn pas over twee weken. Dus gaan we eerst maar eens op een vakantie naar West-Australië. Niet omdat het moet, maar omdat het kan.