The days of food & footy

Tja, het leven hier is natuurlijk niet één en al feestjes vol verf en shots. Ik ben hier natuurlijk ook om te… studeren. Ja. En ik ben een nerd, dus dat doe ik dan ook echt.
Omdat ik voor al mijn vakken én twee assignments én een examen heb (én ik een überplanner ben), probeer ik goed alles bij te houden, zodat ik genoeg tijd voor alles heb. Het is lastig om tussentijds tijd te vinden voor leuke dingen, maar die bewaar ik vooral voor in het weekend, de break over twee weken en aan het einde van het semester (wanneer ik drie weken de tijd heb voor vier examens…). Sommige mensen doen het minimale voor uni en feesten het maximale, maar ik weet simpelweg niet hoe ik me minimaal moet inzetten om een vak tóch te halen. Dus doe ik maar gewoon m’n best (en leren over het Australische rechtssysteem en breinstimulatiemethoden is best boeiend hoor).

Ik heb vrijwel elke dag alleen in de ochtend les en na een gezamenlijke lunch met m’n bff’s spendeer ik vaak een groot deel van de middag keurig in de bieb (met een lekkere flat white of chai latte: ik ben al een echte Melbourne-hipster geworden). Rond een uur of 17:00/18:00 is het mooi geweest en ga ik naar huis voor een relatief relaxte avond, met soms nog een lesje yoga of zumba tussendoor. Af en toe eet ik ‘s avonds met mijn huisgenoten, meiden van de VU of bff’s en/of kijk ik een film. Soms ga ik 's middags naar de stad voor een vintage-shop sessie, sushi of studeren in de State Library (waar af en toe een schoolklas een rondleiding krijgt en Chinese toeristen foto’s maken van de studenten in hun natuurlijke habitat).

Mijn weekenden zijn wat spannender. Vorig weekend gingen ik en de meiden op een heuse wijntour door de Yarra Valley van negen tot vijf. We bezochten een soort groentetuin (met aardbeienlikeur en een kaasplateau met allerlei groentechutneys), een cider-makerij en drie verschillende wijnproeverijen (waar we telkens 4 verschillende kwartvolle glazen kregen). We speelden jeu de boule met champagne als prijs, bezochten een chocolaterie met gratis chocoladesamples en kregen overal kaas-en-crackers. 
Zondagochtend deed ik boodschappen, bezocht ik de State Library en ging daarna met Tine en Anne (de twee Deense meisjes) naar het Eureka Skydeck: een panoramadak op de 88e verdieping van het hoogste gebouw in de stad. We gingen rond 17:00 naar boven, precies op tijd voor de zonsondergang en een prachtige donkere stad met lichtjes. Na een diner bij kiprestaurant Nandoz en een toetje van koekjes van Coles (= de supermarkt), gingen we weer naar huis.

Het tweede weekend was minstens zo druk en gezellig. Op vrijdagavond gingen we met een paar meiden naar de European Night Markt, een gezellige soort-van-kerstmarkt binnen in het CBD met allerlei voedseltentjes van Europese origine (zoals curryworst, flammküchen, crêpes, Poolse Dumplings en Griekse donuts). Met daarna nog een wijntje in het European Beer Café.
Zaterdagochtend gingen we naar een Vintage Warehouse Sale in een suburb van Melbourne: een grote loods vol (helaas vrij lelijke) vintagekleding, waarbij alles $5 kostte. We hadden een heerlijke lunch van Libanese lamsgehaktballen en falafel met peterseliesla, humus en pitabroodjes, voor we aan onze sportieve middag/avond begonnen. Ja ja, want de rest van de zaterdag was het tijd voor het welbekende Melbournse fenomeen footy (= Australian football, een soort rugby waarbij je de bal moet schoppen of stoten i.p.v. gooien). We kregen een introductie in de sportclub van North Melbourne, waar ze ons de geschiedenis en regels uitlegden en we oefenden met het stoten en schoppen. Daarna moesten we onze weg vinden naar het Etihad Stadium in het centrum, omdat we vrijkaartjes hadden voor de wedstrijd North Melbourne vs. St Kilda. Wij waren natuurlijk voor North Melbourne. De wedstrijd duurde ongeveer 2.5u (4x een halfuur, plus pauzes na elke helft) en het was eigenlijk best boeiend, vooral omdat geen van de spelers zich schuwde om frontaal op zijn bek te gaan (en het liefst iemand van de tegenpartij mee te nemen in de val) of op zijn tegenspelers te gaan zitten zodat ze niet verder konden rennen. En o ja, ze dragen geen bescherming. North Melbourne won overigens, met 80 tegen 56 (dus wij waren natuurlijk in extase). 
Zondagochtend was een rustige ochtend waarin ik keurig aan mijn assignments kon werken en ’s middags gingen Mattie en ik naar het Sweet Tooth Truck Festival: een minifestival in een andere suburb met allerlei voedtrucks met zoetwaren, zoals churro’s, poffertjes, nutella-pizza’s, appeltaart en salty caramel cheesecake. Het meest bijzondere waren wel de zes bebaarde jongemannen die al dansend en zingend het Midden-Oosterse custarddessert knafeh maakten, die wij heerlijk in het warme winterzonnetje oppeuzelden. Ik heb nu wel voor een aantal weken genoeg zoetigheid gehad… Denk ik.